Pazartesi, Ekim 14, 2013

Bir Şans Daha. もう一度チャンスをくれ。

 "Give me one more Ginza night! ☽☆彡" ile başlayan ufacık bir not iliştirmek istedim bugün sevgili okurlarım. Twitter asla yeterli gelmeyecekti, Facebook çoktan ilgi alanımdan çıkmıştı; e tutup da bu mevzu ile ilgili kitap da çıkaramayacağıma göre, dedim ki pek sevgili bloğuma bunu hemen yazayım. Haydi, ilişikteki notu okuyalım!


     Give me one more Ginza night! ☽☆彡En azından şöyle adam akıllı bir fotoğraf çekecek kadar bir fırsat.  Bir teselli de verebilirsiniz tabii ki bana, vitaminler, moraller, taze sıkılmış portakal suyu filan. Her neyse, şu yukarıda gördüğünüz fotoğraf 2011’in Aralık ayında Tokyo’nun en şatafatlı, en “elegant”, en ışıltılı, en “biznıss”lı, en gecelere akılası semtlerinden biri olan Ginza’da (銀座), iPhone 3G’nin kamerası ile çekildi. Evet, 3G diye bir telefon vardı bir zamanlar ve hala da var, ben kullanıyorum! “Bu kadar janjanlı bir yere gitmişsin, bir adam akıllı kamera edinemedin mi kızım?” diyen arkadaşlara selam ederim, güzel bir kameram olmakla birlikte, çoğu güzel anlarımda olduğu gibi, o gün de kameram sarjı biterek beni yarı yolda bırakmıştı. Come on guys, artık böyle şeylere alışmanız gerekiyor, bilirsiniz böyle talihsizlikler benim başıma düzenli aralıkla gelir. Talih değil, kör Salih, tövbe estağfurullah.


     Kısacası, Allah affetsin, bazen düşünüyorum, bana yeni bir şans verilmesi gerekiyor, talihsiz kontenjanından! Herkes ikinci bir şansı hak eder değil mi? (Değil.) Hatta bakın sizinle çok da güzel bir şarkı paylaşmak istiyorum yüksek müsaadenizle:






One more time 季節よ うつろわないで : Bir kez daha, mevsimler geçmesin
One more chance 記憶に足を取られて : Bir şans daha, anılarda kalalım

      Yeri gelmişken, bu şarkının 秒速5センチメートル」(Byousoku Go senchimeetoru)"Saniyede 5 Santimetre" filminin müziklerinden olduğunu da söyleyeyim. Animasyon film olan bu yapımı nicedir izleme niyetindeydim; hatta evde yalnız olduğum bir gece izleyeyim dedim fakat filmin altındaki yorumlarda “Film boyunca ağlamaktan helak oldum :(( / Dün akşam bu film yüzünden mutsuzdum, şimdi uyandım hala mutsuzum :(( / Hayatımda en çok ağladığım film :(( / Kaç paket peçete harcadığımı unuttum :(( “ tarzı cümleler okuduktan sonra gece gece başıma bela almayayım diye vazgeçmiştim. Sonrasında kuzenle hadi izleyelim diye oturduk ama ne yalan söyleyeyim, biz bu filmi pek beğenemedik. Görüntü kalitesi çok şatafatlıydı, eyvallah da zaten HD ile izleyemedik filmi -fiber (!!) hızlı internetimiz sağ olsun-, geri kalan hikayesinde de aman aman bir şey bulamadık. Tamam, üzücü şeyler vardı, zamanla, geçmişle, eski aşklarla vs. ilgili bir filmdi ama bir şey “olmamış” işte. Gerçi belki de yalnız izlenmesi gerekiyor, bence benim de bu filme “one more chance” vermem gerekiyor. Ayrıca izlemek isteyenler olur, izleyip de bayılmış olanlar olur, önyargıya filan sebebiyet vermeyelim şimdi.

Filmde durumuna en üzüldüğüm karakter de bu karşılıksız aşk muzdaribi zavallı kızcağız oldu. Ahhh ahhhhh!!!

     Hayat elbette geçmişte takılıp kalmayacak kadar kısa ve acımasız. Ancak bazen geçmiş de insanın yakasını bırakmayacak kadar ısrarcı oluyor, hele ki şimdiden memnun, gelecekten umutlu olmayan insanı öyle bir hapsediyor ki, şaşıp kalıyorsunuz. Bugün çok istedim, bazı şeyler için, geçmişte kalan ama kalması istenmeyen bazı şeyler için ikinci bir şans. Bir kez daha. Bir şans daha. Allah büyük.

Bu arada bir şey fark ettim dostlar, ben hiç sizin halinizi hatrınızı sormuyorum: Siz nasılsınız asıl?

İyi geceler. おやすみなさい。☆ミ